بانک جامع صنعت تاسیسات ایران

مقررات ملی ساختمان؛ مبحث سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم

 

به مجموعه ای از ضوابط فنی، اجرایی و حقوقی که در طراحی،نظارت و اجرای عملیات ساختمانی از تخریب و نوسازی تا توسعه بنا،ترمیم و مرمت مورد استفاده قرار می گیرد و جهت ایمنی آسایش و آرامش، بهداشت، بهره دهی مناسب و صرفه اقتصادی وضع می گردد مقررات ملی ساختمان می گویند.

در ایران در کنار مقررات ملی ساختمان مدارک فنی دیگری هم تدوین می شوند که از نظر کیفی و محتوایی اهمیت دارن ولی با مقررات ملی ساختمان تفاوت های مشخصی دارند.
تفاوت و تمایز آشکار این مدارک با مقررات ملی ساختمان الزامی بودن آن در وحله اول سپس اختصاصی و سازگاری آن با شرایط کشور از نیروی انسانی تا توان اقتصادی و کیفیت مصالح و اقلیم کشور است. تا بتوان از این بابت به هدف های ممکن در مقررات ملی ساختمان رسید.

می توان اینگونه اشاره کرد که مقررات ملی ساختمان شامل حداقل های مورد نیاز باید ها و نبایدهایی است که با توجه به شرایط فنی و مهندسی و همچنین شرایط اجرایی در کشور با بهره گیری از آخرین متد های روز دنیا و ایران تدوین شده است.
وزارت مسکن وظیفه تدوین مقررات ملی ساختمان را بر عهده دارد ، از چند سال پيش طرح كلي تدوين مقررات ملّي ساختمان را تهيه و به مرحله اجرا گذاشته است كه براساس آن، شورايي تحت عنوان « شورای تدوین مقررات ملی ساختمان » با عضويت اساتيد و صاحبنظران برجسته كشور به منظور نظارت بر تهيه و هماهنگي بين مباحث از حيث شكل، ادبيات، واژ هپردازي، حدود و دامنه كاربرد تشكيل داده و در كنار آن «کمیته های تخصصی» را، جهت مشاركت جامعه مهندسي كشور در تدوين مقررات ملّي ساختمان زير نظر شورا به وجود آورده است.
پس از اینکه پیش نویسی برای هر یک از قسمت های مورد نیاز در مبحث ساختمان تهیه شد، کمیته هایی از نظر تخصصی پیش نویس را مورد بررسی قرار می دهند و با تبادل نظر از سازمان های مربوطه نظیر سازمان هاي رسمي دولتي، مراكز علمي و دانشگاهي، مؤسسات تحقيقاتي و كاربردي، انجمن ها و تشكل هاي حرفه اي و مهندسي، سازمان هاي نظام مهندسي ساختمان استان ها و شهرداريهاي سراسر كشور، آخرين اصلاحات و تغييرات لازم را اعمال مي نمايند.
سپس متن نهایی پس از طرح در شورای تدوین و تصویب اکثریت اعضای شورا به تایید وزیر مسکن رسیده و به شهرداری ها و دستگاه های اجرایی و جامعه مهندسی ابلاغ می شود.